Yürekten çağırıyorsan, gelebilirim diyor, hasreti içen bu "gönül". ..
Beni sadece sen anlarsın diye yazıyorum. Anlıyorsun beni değil mi?. ..
Bir kıvılcım düştü içime; tutuştu, yaktı, yandırdı. Dakika dakika ruhumda özlem, kalbimde ateş çoğaldı. Ellerim titredi, gözlerim yüzüne bakamaz oldu. Güneşe bakılabilir mi ağa hazretleri; gözlerim kamaştı. Işık deyin, ateş deyin; bir güneşti; yaktı, kül etti... Meğer ona ne derece muhtaçmışım....
Sayfa 29Kitabı okudu
İffet, bir genç kızın hatta bütün kadınların değer biçilmez tek hazinesidir.
Ar, haya ve namus bunsuz olamaz insan,
Bu erkek ve kadın, bütün dünya insanının erdemidir.
Neslin muhafazası bir kadının iffet anlayışıyla mümkündür.
Vedalar çok zordur çocuk...
İçinden gelen sesleri duyabiliyor musun?
Yaşayabiliyor musun onları?
İşte, onun kadar insansın unutma...
Hep öyle oldu zaten.
"Herkesin gemisi dönse limana, uzaklarda batan gemi, benimdir"
Kulun hüznü haddini aştığı vakit, gözyaşları gönlüne akmaya başlardı.
Boran, o kafasında kavak yelleri esen delikanlı, farkında bile değildi etrafındaki güzelliklerin. [...] bütün benliğini,teslim alan bir hadisenin kıskacında sıkışıp kalmıştı...Tuhaf bir manzaraydı bu...
Düşler ülkesi
O elleyemedik sevdaları yeryüzünde estiren çocukların bahçesi, yetişecek nesillerin ilk mektebi...
Sayfa 189 - Timaş yayınlarıKitabı okudu
Düşler ülkesi
Soylu anlayışların soylu davranışların vazgeçilmez ilkeleriyle donanımlıdır düşler ülkesinin değişimeyen yasası...
Sayfa 189 - Timaş yayınlarıKitabı okudu
Sevdamı, hasretimi avuttunu vuslat için,
Kalbimin volkanına küçük bir damla düştü...
O damlayla söndürdüm lavlarını gönlümün,
O küçücük umuttu beni sana bağlayan,
Dün artık yüreğimde sevdalarım buz tuttu,
Duyguların çölünde çiçekler açsın diye...
Ayrılık her şeyimi götürdü dost elinde,
Secdelerime gölge düşmeden gel, ne olur!
Rabıtamı bozacak Leyla olma dilimde,
Bu yöneliş sonunda bilmem ki neyi bulur?
Hududu aşmayan aşk, masum bir alışkanlık,
Sana adanmış olmak, yürekteki şaşkınlık...
Güllerin ortasında gönül bağlarım susuz,
Yarım kaldı besteler, gecelerim uykusuz,
Bıraktım gözlerimi umutsuz yollarına,
Bir bahar rüzgarı ol, Eylül yapraklarıma,
Yar al götür kalbimi, gönül topraklarına...
Sayfa 204 - Timaş yayınlarıKitabı okudu
İşte bana olan her ne ise o anda oldu ve yüzünü gördüm. Bir kıvılcım düştü içime; tutuştu, yaktı, yandırdı. Dakika dakika ruhumda özlem, kalbimde ateş çoğaldı. Ellerim titredi, gözlerim yüzüne bakamaz oldu. Güneşe bakılabilir mi ağa hazretleri; gözlerim kamaştı. Işık deyin, ateş deyin; bir güneşti yaktı, kül etti... Meğer ona ne derece muhtaçmışım.
Beni, gönlünün karanlıklarına çekme sakın. Hâla çiçekler açmışsa gönül bahçende ve yağmurlar yağmıyorsa toprağın susamışlığını gideren, buharlanmıyorsa yeryüzün. Sadece, açmış çiçeklerin kokularını çalan, geçici heveslere eserse yüreğin, ay karanlık, yıldızları gülümsemiyorsa göklerinin, güneşin tutuksa, beni çağırma....
Nefesinden, şah damarından bile daha yakın olan o yüce kuvveti hissederek yaşayacaktın...
Sayfa 16Kitabı okudu